ΝΕΦ 247: ΝΕΟΕΛΛΗΝΕΣ ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ VII (1944-1974) (6 ECTS)
Η ποιητική της μεταμόρφωσης και της ανοικείωσης. Οι περιπτώσεις του Μίλτου Σαχτούρη και της Ελένης Βακαλό.
Κύριος σκοπός του μαθήματος είναι να παρουσιαστεί η ιδιαίτερη ποιητική με την οποία ορισμένοι από τους κυριότερους ποιητές της αποκαλούμενης Πρώτης Μεταπολεμικής Γενιάς εκφράζουν τους «δύσκολους καιρούς», το «τοπίο θανάτου» της μεταπολεμικής εποχής και τη σύγχρονή τους υπαρξιακή αγωνία. Εκτός, λοιπόν, από την ενισχυμένη ρεαλιστική έκφραση του ποιητικού λόγου που έχει ήδη παρατηρηθεί από την κριτική και τους μελετητές, αρθρώνεται από μερικούς ποιητές της Γενιάς ένας ποιητικός λόγος διαφορετικής κλίμακας, περισσότερο λυρικός και εσωστρεφής, ο οποίος κατασκευάζεται μέσα από μεταμορφωτικές διαδικασίες και ποικίλες τεχνικές ανοικείωσης. Η διαμόρφωση αυτής της ποιητικής προϋποθέτει, βεβαίως, την αποδοχή των εκφραστικών μέσων της νεωτερικής ποίησης και των κινημάτων που συνδέθηκαν με αυτήν, όπως ο βορτικισμός και ο υπερρεαλισμός, αλλά δεν αποκλείει την ποικιλότροπη συνομιλία με την ελληνική ποιητική παράδοση. Μέσα από ένα αντιπροσωπευτικό όσο και εκτενές corpus κειμένων του Μίλτου Σαχτούρη και της Ελένης Βακαλό, και προκειμένου να αναδειχθούν τα συστατικά αυτής της ποιητικής, θα γίνει μια εκ των σύνεγγυς κριτική ανάγνωση ποιημάτων τους· επίσης, θα επιχειρηθεί να αναδειχθούν συγκλίσεις και αποκλίσεις της ποίησής τους με παραδείγματα άλλων ποιητών της ίδιας Γενιάς, όπως του Τάκη Σινόπουλου και του Κλείτου Κύρου.
Δελτίο μαθήματος (ΜΟΔΙΠ) elearning